ÜLKEMLE BEN
I
biz hem bir elin parmağıyız hem hiç benzemez parmak izimiz üç yanı deniz bir yanı kara ülkemin benim dört sınırım kara bir yanım yar iç sınırlarımız uç sınırlarımız var bizim sinirlerimiz kadar sınırdan oturulacak toprak kalmamış bir de göklere buluttan denize sudan insana geçmişten sınır çizeriz biz hem bir elin parmağıyız hem başka kollarda bileğimiz ben geçmişi görmedim o önünü görmez tepesinde alıcı kara bulutlar çevreninde talaz bense bulutların üstündeyim, ülkemin altında biraz kayan yıldızları tutmak isterim o yutar durmadan- altımızdan kayıp giderken her şeyimiz say ki bu kokmuş et ortasında bir şey kalır gibidir kemik halk ve içinde ilik tiranlarımız biz hem bir elin parmağıyız hem bir elde kırk yumruk gibiyiz II yüreğim de benzer ülkeme dört mevsim beş iklimi bir güne sığdırırız don keser çiçeği,kanar meyvemiz onu şeytanî şeyler sallarmış, göğsümü insanî haller okunmayan kitaplar,köyler yakılır birinde birinde yaşanmamış aşklar bir gün karanlık sonsuzluğun eşiğinde erken durur yüreğim ülkem de yanı uçurum bu yolda gecikmez yüreğime benzer ÖMER FARUK HATİPOĞLU |
Sevgi ve hürmetle