GARİP RENGİ
Garip bir rengi vardı yalnızlığın
Bir yakınlaşıp bir uzaklaşan Göremiyorum nasılda, Usulca kaynaşıyor ufuklarda Yeni gibi, hiç bitmemiş gibi Hep yanıbaşımda, Dünüm, bugünüm gibi Silinmiyor renkler yalnızlığımdan Evet, bazen siyah... Bazen, derin kuyular kadar siyah Dipsiz uçurumlar kadar Görebiliyorum,kırmızı bazen... Kan kırmızısı, Toprak kırmızısı, Bir nefeste uçmuş kuşun kırmızısı Ve bembeyaz sonra... Köpük köpük dalgalar kadar beyaz Genç bir kızın hayallerindeki, Gelinlikler kadar beyaz Huzurlu, sonsuz... Evet, garip bir rengi vardı yalnızlığın Bir yaklaşıp bir uzaklaştı Şimdi bulamıyorum cevabımı Yalnızlık mı özlem mi, Geçmiş mi yokluk mu bu? Zamanla yokoluş mu? Aynadaki aksim gibi, Yalan söylüyor sıcacık gülüşler, Belli belirsiz öpüşler... |