YALNIZLIĞIN RENGİ
Garip bir rengi vardı yalnızlığın
Bir yakınlaşıp bir uzaklaşan Göremiyorum nasılda Usulca kaynaşıyor ufuklarda Yeni gibi, hiç bitmemiş gibi Hep yanıbaşımda, Dünüm ,bugünüm gibi Silinmiyor renkler yalnızlığımdan.. Evet, bazen siyah Bazen derin kuyular kadar siyah Dipsiz uçurumlar kadar Görebiliyorum,kırmızı bazen Kan kırmızısı Toprak kırmızısı Bir nefeste uçmuş kuşun kırmızısı Ve bembeyaz sonra Köpük köpük dalgalar kadar beyaz Genç bir kızın hayallerindeki Gelinlikler kadar beyaz Huzurlu, sonsuz... Evet,garip bir rengi vardı yalnızlığın Bir yaklaşıp bir uzaklaştı Şimdi bulamıyorum cevabımı Yalnızlık mı özlem mi bu Geçmiş mi yokluk mu Zamanla yokoluş mu Aynadaki aksim gibi Yalan mı söylüyor sıcacık gülüşler Belli belirsiz öpüşler... |
savrulup gidersin,,
biraz kendine,
az biraz geçmişe yola almak ister ama mesafeler alışıldık değildir hiç birine,,
ve hiç bir yerde yer edinemezsin kendine,,