ÖLMÜŞÜM BİLE BİLEŞu bağrıma bastığım taşlar dile geldide Dağ oldu seslenmedi ölümü bile bile Kederler isyan etti çilelerim güldüde Gülmedi güldürmedi gülümü bile bile Penceremi kapatıp ateşi seyre daldı Eledimde ömrümü üstünde çer çöp kaldı Saçlarıma baktım ki kalan günüm azaldı Gel demedi gelmedi gelimi bile bile Seherin kızıllığı çözülürken şafakta Gönül yeniden doğar seni sesler ufukta Duygularım buz tutar hüzün çöker afakta Ümitsizce kaybetmiş yolumu bile bile Anladım ki yüreği kışın karından sönmüş Gözlerini kapayıp bana sırtını dönmüş Dudakları çatlamış gül yüzü küle dönmüş Çöllerde susuz kalmış gölümü bile bile Atar ahmak yüreğim saatini doldurur Dağlar almaz sırtına insanoğlu kaldırır Bu aşkın deryasında kâsesini doldurur Sancılar eşgın sürer solumu bile bile Var git uğurlar olsun bari seni yakmasın Kapat bütün yolları seslenmesin bakmasın Çektirenler çekermiş ben çekerim çekmesin Hepsini göğüslerim zalimi bile bile Kalender’im görmemiş diyet saymış yanmayı Kendisine şart koymuş kelamlarda anmayı Öğrenmemiş yüreğim daldan dala konmayı El sallayıp ıramış halimi bile bile 28. 10. 2012 |
Bu sabah okuduğum en güzel şiirlerdendi...Su gibi akmış satırlar...
İnsanoğlu bu herşeye katlanır.
Yüreğinize sağlık.
Saygımla ...