PELİT IIeğleşme yol üstünde sararıp giden mevsime yetiş ey ahvalim bilen zamanın orta yerine düşmüş bir meteor gibi beni darmadağın beni dev bir boşluğa çeviren bu akşamlardan sabahlardan ikindiden poyrazdan zamansız yağmurdan al kurtar ellerimi ahh gizleyebilseydim dünyayı mavisini denizin ay’ın gözlerinden ellerinin narinliğinde saklayabilseydim hoyrat ellerimi ölmek gibi kefenlense tabutlansaydı bütün mevsimler buğdayı sararmadan biçen vandallar olmasaydı yeryüzünde yeryüzü dediğim ne ki senin benim çocukların yüzü yüzümdeki her kırışık sana akan nehirlerin yatağı gibi sözüm ve yüzüm kurak çorak ve çıplak asırlardır vay ki emeğimizi elimize vermişler... |