TÜRKÜşimdi dilim sürçer de anlam bulurum mazallah zamana boşlukta gezinen anlamsızlığa yüklenirim çizgi çizgi efil efil geçerken ömrüm tramvay raylarında çekilirim hoyrat bir elde tane tane ben ipte çekilirim de hayatta ip dediğin kimini asar boşluğa kimini de alır mirim boşlukta alınırım üstelik yazamadıklarıma her saniye sıkıştırır yazılamayanlar çıkmazdan çıkmaza gel şimdi mirim bakalım mericin kıyından karşıya karşı dediğim yine biz biz dediğim karşısı el oğlu el kızı zeytin büyüsü alıp çalıp gitmiş de karşıya efil efil geçmiş ömrüm tramvay raylarında ben iyiyim bu alacalı hayatta iyi iyiye dair ne varsa iyi istanbul’un türküsü sadece dilimdeki zerre özlediysem namerdim... |