(’Yasalara göre uzaklarda biri yok
bağırsan yasa dışıdır sesin..
bir off çeksen karşı ki dağlar yıkılır
ama çekmiyorsun çekmiyorsun!..’)

-Yılmaz ODABAŞI -


I

Bu hayat seni istemiyor...
içinde cam kırıklarıdır pişmanlıkların
kalbini pazarlıksız, hesapsız ona verdin
ellerini ve o, deniz suyu değmiş dudaklarını
öyle özlemişsin, öyle susamışsın ki yüzüne
yokluğunda kırdın kanatlarını...

Bu hayat seni anlamıyor;
anlaşılmak istiyorsun oysa
kirlenmemiş bir şeyler arayarak hayatında...

Yaşamak kirlenmektir ve arınmak tekrar kirlenmek için...

II

Şimdi senin acını kim, nasıl anlar?
despot bir zihniyet sevgileri çarmıha geriyor
içinde hep bir yerler kanıyor
bu hayat senden öç alıyor...

Bir serçenin ardında bıraktığı ekmek kırıntısıydın...
içindeki bütün köprüleri yıktın
aşk sayacını son kez sıfırlayıp
aşkın tehlikeli virajlarında şarampole yuvarlandın
ihanetin derin uçurumlarında intiharlara aktın
bütün kalabalıkları devre dışı bırakıp apansız yalnızlıklara kaldın.


III

Hayat özür dilemedi senden
devlet sınırlarını ihlal eden bir aşk yerle bir oluyor
ve sen altında kalıyorsun!

Birçok yerinden bıçakladı hayat seni...
upuzun yollara düşer düşlerin../ herkes geçer üstünden
düş senin - yara senin
yenilgiye yazgılı aşk senindir

Bak, sis çökmüş Palandöken dağlarına; düşlerin düşlerin çığ altında
’yüzünde uzun sürmüş soruşturmaların yorgunluğuyla’
payına çığlıklar düştü..
sana yara
sana hüzün
sana sanık taburesi
sana yargısız infazlar
sana taş duvarlar
sana intihar boğuntuları!

IV

Bütün şarkılara biraz hüzzam taşıdın, biraz acı emzirdin bütün şiirlere
içinden yaralı aşklar düşürdün ve aşk yasalarına uygun ölümler giyindin.
bütün ezberini bozup ’anıların karşısında aşka eğildin..’
bir tek buruk ve örselenmiş tebessümlerin kaldı ceplerinde...
unutamadığın şehirler geri çağırdı seni, vazgeçemediğin aşklar gibi
bunlar terk edilmenin hüzün sendromları, yalnızlığın tahriş ettiği acılardı!

/’Hepsinin canı cehenneme’ dedin
aşırı dozda sevmeler alıp
’köküne ölüm enjekte ettin puşt acıların’../


Kendi yurdunun mültecisiydin!
bu ülkede doğmuş olmanın dışında başka suçun yok senin
yanıtın yok
ünlemin yok
anlamın yok senin...

V

Sen öyle koyverme kendini
ıssız düşlerini sıcak tut
şiirlerinin üstünü ört, üşümesinler
tutun yaralı yüreğine
yasla sesini yaslı türkülerine
bağırtılarını erteleme...
sesin bulur elbet yankısını
soruların yanıtını...

Bak, göreceksin
hayat affına sığınacak
ve özür dileyecektir senden.

(Birdal ERDOĞMUŞ/2006)