YOKLUĞUN ÖMRÜME ADAKLI
Yaşlandı yüreğim takatim kalmadı
Damarlarımdaki yollarım sana tıkalı Beden eriyor akmıyor gözyaşı Geçmiyor canım sensiz günler geçmiyor Ah dedikçe can evim ateşinde yanar Sevda kervanlarında çobansız ırgatlar Nasırlı yüzlerinde aşkın izi kanar Bitmiyor ağrılı nöbetlerim sensiz bitmiyor Seher yeli idim baharın koynunda Koparmayın umutlarımı hayatın dalında Bir tutam sevgi ektim kurumuş toprağa Yeşermiyor can özüm sensiz yeşermiyor Merak etme yaralıdır senden sonra gönlüm Ayrılığa küstüm garip bir öksüzüm Yalnızlığı kamçılama ne olur iki gözüm Görmüyor gözlerim senden sonra görmüyor ömrüm Yokluğun helal-midir aciz bedenime Bu nasıl kader ki ağlarını örer yüreğime Bir nefeslik hasretim boğazımda kör düğüm ise Çıkmıyor canım bedenimden ruhum çıkmıyor Bu gece sensizim intihara meyilli sözlerim Ne günah işledim yalnızlığa ittin kör düğüm kaderim dolaştığım gün Ölemiyorum esmerim sensiz ölemiyorum REMZİYE ÇELİK |
Koparmayın umutlarımı hayatın dalında
Bir tutam sevgi ektim kurumuş toprağa
Yeşermiyor can özüm sensiz yeşermiyor
Güzel şiirini yürekten kutlarım emeğine yüreğine sağlık.
Bayramın kutlu olsun..