Bir Ses Bölerdi Geceyi
Bir ses bölerdi geceyi
O aşina, zifiri yalnızlıklar içinde kalmışlık hissi Dudaklarda kalan bir şarkının son dizesi Güzel bir insanın aynadaki son aksi Bir ses bölerdi geceyi Gece Yaşayamadığımız hayatlardan bir derlemeydi sanki Kopkoyu, ıssız ve tehlikeli Nereden geleceğini bilemezdik tehlikenin Nasıl geleceğini bilemezdik Teklikeyi de bilemezdik ya önceleri İşte o zaman Bir ses bölerdi geceyi Uyandırırdı bizi derin uykularımızdan Kaldırırdı yaşam kadar sıcak, ölüm gibi sessiz yataklarımızdan Ağır ağır ilerlerdik ab-ı hayata Islanırdık suyun soğuğunda Keskin soğuğa inat kalbimiz daha bir ısınırdı Önce bir damla yaş süzülürdü gözlerimizden Sonra bir ses yükselirdi karşıki minareden Ve bölerdi o ses geceyi bütün kasvetinden |