GÖLGE OYUNU
İşlevini kaybetti kalbimin şirazesi
Olmadık yıllara dağıldı anılarımın sayfaları Üstünden ne sular geçti Yine de çamura saplanmış kokan çoraplarım var Düztaban olduğumdan beri Kalbim muaf kaldı uzunca sevmelere, aldırmayınız Her gidişimde ağrısı bundandır ayaklarımın Ve yolumu gözleyen annemin hasretiyle Burkulur tırnaklarım Tüm akranlarım evcilik oynarken Misketlere koşan hırçın bir kızdım En güzel bilyelerin içinde yaşar Havalanırdım gökyüzüne Uzaklaşmak için bu dünyadan… Daha hazmedilir tarafı hep vardı yaşamın. Bile bile kandırılıyorum şimdilerde Hayatın derme çatma anlarına yolculuk için Göçüyor üstüme yapmacık inşaatların tuğlaları Razıyım paslanmış yanlarına geçmişin Duvar kâğıdı olsa da mutluluğum Yıpranmış değerli bir kitaptı Gürül gürül size okuduğum Uçuşan yapraklarına çare olursunuz diye derledim Tarihin içinde kaybolmuş beni Son sayfayı silmiş hayatı, Duvarda rengi solan sararmış tabloları, İçinde iğreti bir biçimde saklandığım resimleri… Artık bir gölge oyunu gibiyim sahnede Kısılan bütün sesleri toparlıyorum Çığlık olup haykırmak için şiirlerimde… NOT: Fidye yarışına tutuldu sevdiklerim Hayat beni kaçırdığından beri Televizyonda, gazetede haberimi okuyan Hikâyemi baştan sona dinlemek için Koşar şiirlerimin peşine // Sevgi Özlem Özcü // “ gizLi özNe “ |
cortuti tarafından 11/4/2012 11:49:25 PM zamanında düzenlenmiştir.