YARINA ÇOK VARBulutlar gökyüzünde neden ağlıyor Yerlere düşüyor gözyaşları Dinmek bilmiyor Dağ başlarında kara bulutlar Uluyan kurtlar çakallar Kuşatmaya çalışıyor şehri İşgal orduları gibi Çimenler sararıyor otlar kuruyor Çoraklaşıyor toprak çoraklaşıyor insanlar Bir sokak lambasının titrek ışıkları Ha söndü ha sönecek Yeter artık benden bu kadar diyor Eyvah sokaklar kararıyor Caddeler kararıyor Meydanlar karanlık Şehir karanlıklara boğuluyor Bedenim kararıyor ruhum kararıyor Artıyor beynimde karanlıklar Dans ediyorlar bir odadan diğer odaya Yırtınırcasına bir çocuk Çıkmış bir tepeden avaz avaz Sorguluyor insanları Nerede benim ayım nerede güneşim Nerede benim geleceğim Kim sakladı ceketinin altına Benim güneşimi diyor Zifiri karanlıklar sıkıyor boğazını Nefessiz kalıyor oksijensiz ve sessiz kalıyor Gözlerinde ışık yüreğinde umut tükenmiş Uzanacak dost bir el arıyor Sıcacık bir çift göz arıyor Üzülme çocuk ağlama Daha yarına çok var Neredeyse bir asır var yarına Aldırma sen kara bulutlara Aldırma sen sönen sokak lambalarına Üzülme şehrin karanlıklarına Kararan aya sönen güneşe Kahrolan geceye Aldırma sen bütün bunlara Daha yarına çok var çocuk çok Bir sen farkındasın zaten Meydanların karardığının Şehrin karardığının Umursadığı yok kimsenin Gönüllerin karardığının Dünya batmış Yan yatmış devriliyormuş Kimsenin umurunda değil çocuk Üzülme çocuk ağlama Daha yarına çok var çocuk Çok... Faruk ANBARCIOĞLU |
Geç kalmışlığımı mazur görün lütfen.
Edebiyat Sitemize hoş geldiniz.....
Kalb-i selam ve saygımla...