SÖZÜN ÜZÜ SENSİN YA
Onurumu bertaraf etse de itirafım,
Hiç soluksuz susmadan “bir seni sevdim” derdim. Katlim vacip olsa da, imkânsız olsa affım, Sensin kanayan yaram, sensin çözümsüz derdim… İçimde savaş vardır, paylaşımsız mesele, Şahdamarımdan vurdun, kanım dönüştü sele, “Demedi” deme sakın, zanlısın bile bile, “Kastın canıma desem” zaten uğruna verdim… Unut gönül borcunu, unut verdiğin sözü, Yok olsun diyecektim bu soysuzluğun özü, Göz yummadan baktığım pencerelerde yüzü, Bir hâyâli izlerken, gelmeni çok isterdim… Ansızın bir köşeden gölgenle görünesin, Seni ilk tanıdığım kimliğe bürünesin, Beni çaktığın yerde yüz üstü sürünesin, Sözün özü sensin ya, daha neler söylerdim… Ayser ÖZBAKIR |