DOLUNAY HÜZNÜPatlayacak yanardağa gebedir suskunluğum Kopacak fırtınanın habercisidir sessiz duruşum Sensizliğin perçeminde hapis kaldı gülüşlerim Paramparça ruhumda gizlidir yükselişlerim. Kederimi rüzgarlara verdim, pencereme konan Kuşlara anlattım... Hasrettir bana kalan. Ağzımdan gece akar benim, düşlerim nemli Gözlerime bak anlarsın, neden dudağım kilitli. Ruhuma alevden bir kilim ördü saçların Kalbime gülüşün kadar tesiri yoktur ilaçların Kirpiğimde konaklar gitmez bir yolcu gibi gözyaşım Baharı aratmaz inan sen varken yanımda kışım. Dolunay hüznü vurur pencereme mavi bir gecede Kanayan yüreğimin sebebi gizlidir, tek bir hecede. Kirli bir kalp ancak gözyaşıyla temizlenir Sevgi tohumu ölü bir ruhta bile, yeniden filizlenir. 2004 Hüseyin Özbay |