YürüyorumGüneşin doğduğu yere yürüyorum Ardımda koca bir hayat, Yüreğimi kanatan acılar, Bir umut aydınlanır diye ufuklar Güneşin doğduğu yere yürüyorum. Yeşeren dallar kesiliyor bu bahçelerde, Volkanlar yüreğimde kaynıyor, Her şarapnel yarası bir krater gibi Savrulan külleri içimizi yakıyor. Çılbırı kopmuş köpekler dolaşıyor şehrin sokaklarında, Gökyüzünde yeni doğmuş yıldızlar vuruluyor Peçe çekiliyor güneşin yüzüne, Cennetin sokakları karanlıkta kalıyor Kader bu değil, canilerin tertibi Cennetle cehennem arasında çizilmiş sınırda yaşıyorum. Bu dünyaya açılmış cehennemin kapıları Küçük bir çocuğun dünyası yıkılıyor Parayla satın alınıyor cennetin bağları Cennetin sahipleri cehenneme sürülüyor. Hangi hattat yazmış kader denen yazgıyı, Fidanlar meyve vermeden kırılıyor Tanrının adaleti yok mu bu mahkemelerde? Anaların yürekleri yanıyor. Güneşin doğduğu yere yürüyorum Karanlıktan değil karanlık emellerden korkuyorum. Mustafa bertan |