O kadar parazit var ki arada,
Yaradan’ın sesi kısılmış gibi...
Aklını kullanan mümin nerede,
Gezer sahte “farzlar” asılmış gibi...

Düştüğümüz öyle müşkül bir hâl ki,
Çıkmamız ebedi imkansız belki.
Nice meczup zira, kandırır halkı,
Kimi mehdi kimi resulmüş gibi...

Hayal kurmak, kafa yormak yok bizde,
Fikir sürmek, görüş vermek yok bizde.
Kusur görmek, soru sormak yok bizde,
Niçinmiş, nedenmiş, nasılmış gibi...

Ahmaklık hakikat, “kader” bahane,
“Cennet hülhasıyla” yatmak şahane.
“Tevekkül” ettiysen bir de daha ne,
Kul suçundan Allah mesulmüş gibi...

Tavra-tarza tesir etmez ibadet,
Hac seyehat namaz kılmaksa adet.
Hayalleri süsler asrı saadet,
Masaldan ibaret fasılmış gibi...

Kime olacaksa faydası hayrı,
Türk’üm demek günah sayılır gayrı.
Kalakaldık kökten ecdattan ayrı,,
Sanki gökten inmiş nesilmiş gibi...

Fitne-fesat ile döner çarkımız,
Çalmada-çırpmada pek yok farkımız.
Rabbena,hep bana dilde şarkımız,
Nefis makam, çıkar usûlmüş gibi...

“Biat” ırmağına gerilen ağda,
Ruhumuz ölüdür, cismimiz sağ da.
Huzur çiçekleri açmaz bu bağda,
Tohumun üstüne basılmış gibi...

Bekleriz ümitle her gelen günü,
Lakin o da mumla aratır dünü.
Arttıkça “müminin” zulümde ünü,
Hakk’ın merhameti kesilmiş gibi...

Veli BOSTANCI