Utandım...Umumi manzara tam bir muamma Durumu gördüğüm gözden utandım... “Nene lazım sus be” demedim amma Soruyu sorduğum sözden utandım... Şeytanlık mikrobu artınca kanda Çıkar kalpten Kuran Sünnet o anda Nice münafıkla aynı mekanda Secdeye sürdüğüm yüzden utandım... İnce yağla döner düzenin çarkı Para koyar hazda lezzette farkı Yiyince beynimi “yeni bir şarkı” Ömrümce yerdiğim cazdan utandım... Arsız beleş geçim ikmali için Yol arar kanunun ihmali için Çoluk-çocuğumun ikbali için Sabırla yorduğum dizden utandım... Allah ıslah etsin haddi aşanı Nefsi seller gibi coşup taşanı Fark edince çokta azıp şaşanı Alınıp durduğum azdan utandım... Bir lokma bir hırka hasır “mümini” Hala onikinci asır “mümini” Görünce yokluğa esir “mümini” Ümitle girdiğim izden utandım... Kim tutar iblisten fetva alanı Bin bir maharetle gizler talanı Yutunca “akıllı” bariz yalanı Ahmağı yorduğum kazdan utandım... Veli BOSTANCI |
İnsan kendini bildimi yüregi tertemız bir ayna
aynada yalan olmaz
aynı ümmetim ümmetim diye feryat etmeye başlar
teşekürler selamlar.