Pek şirin bir kuzucuk
Belli... safca azıcık
Demiş ki şu işe bak
Hava nasıl da sıcak
Hemen inip de çaya
İçeyim doya doya
Birkaç tepecik aşmış
Sürüden uzaklaşmış
Berrak hem de serince
Akan suya erince
Dünyalar onun olmuş
İçi sevinçle dolmuş
Büyük bir iştah ile
Dalmış hemen sebile
Bir iki yudum almış
Sonra da donup kalmış
Zira biraz yukarda
Kocaman bir kurt var da
Çatılmış kaşlar ile
Sıkılmış dişler ile
Başını biraz eğer
Ona bakarmış meğer...
Çok geçmeden aradan
Seslenmiş yukarıdan;
Haylazı andırırsın
Suyu bulandırırsın...
Kuzu ürkek bir sesle
Ve kısık bir nefesle
Demiş; ama efendim
Suyu kirlenen bendim
Çünkü her hal-u karda
Su aşağı akar da
Ne edersem edeyim
Bulandıramam beyim
Senin suyunu inan
Burdan su içmeyinen...
Benim işim pek yoğun
Deyip de kuzucuğun
Kesmiş sesini hemen
Zaten yaptın amma sen
Bunu geçen senede
Ben afettim gene de
Diye sürdürmüş sözü
Belli kararmış gözü
Kuzucuk can havliyle
En yumuşak diliyle
Ben baharda doğmuşum
Geçen sene yokmuşum
İfademi duyunuz
Hak-hukuka uyunuz
Demiş amma nafile
Saldırmış hışım ile
Kurt zavallı kuzuya
Hazzını duya duya
Hem körpecik bir etin
Hem insafsız kudretin...

Sonra bakıp da posta
Erişmek için kasta
Demiş; su mu bahane
Güçlü olmak şahane...

Ne mi olmuş bu kurda?
Düzde yahut çukurda
Bir gün aciz kalmıştır
Ettiğini bulmuştur...

Veli BOSTANCI