Gündüzün meşeggati kederleri örtüyor
Geceleri bir kâbus üzerime çöküyor
Düşüncemle buz tutan yorgan tir tir titriyor
Yastık yağlı pehlivan döşekte biz çıkıyor

Seni koyup giderken uykular uğurluyor
Vermem dedim bin kere gönlümü oğurluyor
Çekirgenin ötüşü kulağı sağırlıyor
Irmak yatağı şaşmış gözlerimden akıyor

Dişlerim kitleniyor dudağım yapışıyor
Ağzımdaki kelamı sessizlik kapışıyor
Arada Ay kayıyor bulutla öpüşüyor
Güneşi söndürüyor yıldızları yakıyor

Beynimde canlanırken anılar ilaçlaşır
Yitmek üzere aklım saratlarla su taşır
Sancıyı emzirirken nefes yarayı kaşır
Hangi yola tek girsem o önüme çıkıyor

Terk etmeyen sadık dost imdadıma koşuyor
Daldığında Kalender bin engeli aşıyor
Beni öldürmüşsün sen içim seni yaşıyor
Ötelerdeki başım ezanla ayıkıyor


24. 09. 2012


Haşim Kalender