KENDİNLE BAŞETMEKzordur kendinle başetmek öznende yükleminde yük olur omuzunda içinde bir kuş kanat paralar çıkmak için yaralanır vurdukça bir ses solunda senin ördüğün köhne duvarlardan uzar hayallerin nasır oturur ellerine gözlerin boşluğa eker beklediğini sızar içinde zaman kapaklanır kederlerin dizlerine ümitlerin derin bir gaflete düşer yenilirsin yanar yaran sızlar kemiklerin gidenler kadar kaldığın kalabalık sıkar boğazını acırsın milim milim hayat ya! elbet gülersin :) biri gelip sana /git/ demeden evvel biri saçlarından sürüklemeden düşünü biri görünce düşüşünü adımların koyulmuş olur çoktan bir kaldırıma iki şafak arası aldatan güneşler doğurur penceren ölümler olur ve de doğumlar yağmurlar sonra sonra selâlar... sen kendi hikayenin peşinde cebelleşirken geç kalmışlıklarından çoktan hazırlanır geçmişine bir önsöz yaşarsın bitersin gidersin ... geride bir sen kalırsın sorarlar ’nasıl bilirdiniz’ kim bilirdi seni? senden daha aleni yerdi içerdi bakardı bir bakardıi kemiklerine kadar akardı acısı yüzünden kim bilebilirdi zordur kendinle başetmek kendi kendini kendinle bildirirsin hem gerçek hem yalan hem talan hem ziyan hem mutlu hem aciz hem karamsar hem yangın hem bahar hem kış sensin... GG... . |
yazmayacağım dedin,korkuttun..seni okumak güzel,yaz sen yaz...