Bir elif okunur ince mi ince.
Eylül güzün merhabası zamana.
Adın mecnun olur kalpten sevince.
Şairler namını nakşeder ana.
Fuzuli özenle mesnevi yazar.
Leyla ışık olur çavar cihana.


Aşkın romanı mı çiy olup yağan?
Leylin sinesinden süt emer âşık.
Dua olup dilden göklere ağan.
Gözleri ışıtan efsane ışık.
Aşkı ezberleyen buğulu nazar.
Aşk yağdı yağacak nazla karışık.


Elif ki sinede ok olur bazen.
Kirpikteki katre dudakta alev.
Naz gülü avuçta yüreği ezen.
Korkulu rüyadır masaldaki dev.
Umulmadık anda gönle yağan kar.
Issız ve ışıksız Leyla yoksa ev.


Çare dudağında o gül misalin.
Elif üstümüze gerilen bir ok.
Buğusu sarınca teni visalin.
Gönülde sevince belli miyar yok.
Tutuşur gamzeyle sinedeki nar.
Şerhi mümkün değil sözle bu hâlin.
Ankara, 02.10.2012 İ.K