unuttum neden sevmiştik birbirimizi
yağıp duracaktı ay tozları saçlarımıza
açmasaydık o şemsiyeyi
gölün turkuaz ışınları çarpıp gözbebeklerimize
gökkuşağına döndürürdü kadehlerimizi
ne iyi gelirdi günbatarken
nemrut kızıl duvaklı bir gelindi
göründüyse şurubun dibi
ben tuttuysam aklımda şiirin ilk dizesini
artık tümüyle anlardım dilinin türkülerini
ağlardım içe , ağıtlar yakardı ciğerimizi
unuttum neden sevmiştik birbirimizi
sinip duracaktı kardelen kokuları üstümüze
giymeseydik o şaşalı beyaz elbiseleri
alay etmeseydik martılarla
bana benziyorlardı binlerce mesafe uzakta
denizi arıyorlardı, vapuru özlüyorlardı
ama sarhoştuk, ne güzel sarhoştuk,
kesişen ve kaybolan yolları
kayan yıldızları seviyorduk
üşüyorduk, sırılsıklam ıslanmıştık
ışıktı yağan
açmasaydık o şemsiyeyi
kuruduk, simler düştü gözlerimizden
unuttum neden sevmiştik birbirimizi.
nd/izm.