göç eken
GÖÇ EKEN
pırpır küpende ışık kotlende köz zümbül bahçe ayşanam mor pembe beyaz hayatımız tayf parpılanmış ruhlar bedenimizde bi peliğin deliorman kış biri gedizova yaz çemberinde kök boya cemilem göz pınarında buz tabanları göç yarası döşünde uşak ayazı oku bakalım vayde ne yazmış zinebalan sonra zarfa usulca üşümüştür yalnızlıktan var yastığımın altına ko ver beş şişi ak yumağı yusufumun çorabından kalan ey gidinin dayleri körolasının yolları bohçaların ayvası doyranların balları malsız tepesiz kalaydık taşsız köprüsüz kalaydık bi bakır sahan momaliga bi tas sütlü tarana turna telinde ayışığı tren belinde ayrılık ey lokmam ey banımım bi naştrapa su uzat vaydem kotikaya yükle yorganı döşeği boğazım dar ciğerim sökük yol uzun kıvrımlar yamaçlar. |