KORKUNUN RENGİ SOLDU
Çıldırmama ramak kala,
Kapımı çaldı bir ses. Kalktım yerden güç bela, Koştum kapıya bir nefes. Hızla açtım kapıyı, İçimde bin bir heves. Daldı korku içeri, O da olmuş tık nefes. Birbirimize tutunduk Yürüdük hep kol kola. Biraz durup dinlendik, Kulağımız kapıda. Ve kapıya yüklendi, Geceyle karışık sesler. Yüreğimiz titredi. Acep gelen kim ola. Elimiz yüreğimizde, Öyle bekledik bir an. Gözlerimiz kapıda. Kim di kapıya vuran. Ve kırıldı kapılar. Ümidimiz kayboldu. Karşımızda namlular. Korkunun rengi soldu. Yasladılar duvara, Bir kaç patlama sesi, Düştük ikimiz yere, Hazanda yaprak gibi. Fikret DUMAN 01.10.2012 |
yüreginiz dert görmesin
selam ve dua ile