Memleketimin fidanlarına mısralar...
MEMLEKETİM...
Kekik kokar dağlarda Mehmetçiğin nefesi, Yüreklerimizin en zirvesinde dalgalanır, ay yıldızın ala boyanmış zarafeti. Memleketim, sınıra sıfır boylarda yakılan son sigaradır, şehitlik öncesi, son göz göze gelişidir silah arkadaşıyla, oturduğu bir kayanın üzerinde, son somun ekmek bölüştüğüdür, çetin kavgalarda. Memleketim benim. Nasıl etten kemikten direnişlerle ayakta kaldığını, bilirim. Ana ocağına dönen bayrağa sarılı, cennet kokulu sandukalarda. Tabut denemez onlara, toprak bile utanır, bu mukaddes ölümü sarmalamaya... Memleketim. Ah memleketim benim... Sonuna kadar çam kokuları dolar yüreklerimize. Canımız yanar, içimiz ağlar, yaralarımız kanar ama her şeye rağmen tükenmediğimizin kanıtıdır, içimizdeki kanlı haine karşı, yüzümüzdeki ölçülü metanet ve tebessüm. Memleketim benim, dağları mis gibi kekik kokan. Ağrısı sancısı iliklerimize dolar Mehmetçiğin. Kırılan bir kol, kopan bir bacak, mayın tuzaklarında, SERSERİ hain saldırılarda. Ama yürekler hep, kenetlidir bizimle. Vatanı için, canını fedaya hazır o kutsiyette. Şehit kokar her zerresi ülkemin. Memleketim, MEMLEKETİM, Şiirimden kan damlar, mısralarımda ağıtlar söylenir, gülistanı tarumar olur bedenlerimizin, her ölüm çığlığında. Memleketim, ah memleketim! Ne canlar ne kanlar akıtır bilirim, O canpazarı cephelerde, Bin bir umutlarla büyüttüğümüz, ciğer parelerimiz. Hain bir kurşunda, ya da, sinsi bir saldırıda, nasıl cansız yere düşer çaresizce. Daha haberi gelmeden, yası bölüşülür, nuru düşer şehitliğin ciğerlere. Kor alev sarar tepeden tırnağa tüm benliği, ana yüreğidir, hisseder gelmişi geleceği... Bilirim, ben de anayım çünkü. BEN DE BİR ASKER ANASIYIM, Bilirim. ÖNCE VATAN DİYECEĞİM GÜNÜN BİRİNDE, BEN DE, BEN DE, BEN DE... |
güzeldi çok
Sevgi ve hürmetimle