NEFES ALDIM ŞAİR KALEME ÖMÜR!1!

İnsanlar en çok kendi yarattıklarından korkuyorlar yazık ki, yaradanından değil. Kendi putlarından kendi tabularından.
Mesela korkuyorlar sisteme karşı çıkmaktan. Korkuyorlar şucu bucu olmaktan.
Evet evet korkuyorlar ölülerden bile. Öldüremediklerini bildiklerinden cesareti ve adaleti.
Ve emin olun bu şiire yorum yazmaktan da korkuyor çokları. Profillerinde komünist isimle şiirle etiketlenmekten de. Ki etiketi bşka bir canlı icad etmedi. Herkes ayrılmak ve ayrışmak istiyor ama.korkuyor koptuklarından. Bir yere dahil olma ve aforoz endişesi. Korkuyorlar işte aynadakinden bile. Çünkü hangisinin daha gerçek olduğuna dair şüpheler içindeler.
Yani gerçek hep daha korkunç gelir. Aldatıcı bir rüyadan uyanmak.kadar da zor.


Ben bilmiyorum neyim. Ama ne olmadığımı bilmek korkularımı azaltıyor ve sağaltıyor yaralarımı.

Bugün okulda yine kahrettik koyunluğumuza, ülkeyi kaosa sürükleyenlere ve çoğul suskunluğumuza.
Ölmedik meydanlarda şarkılar söylemedik bir odanın içinde yüksrk sesle fısıldadık. Yani egomuzu avuttuk.

Hep bundan işte hep bundan. Bunca konuşmam bundan.


Teşekkürler şair. Rüzgara karşı duruş sergilediğin için.

şiirdi........

Şiirde başlıkla ilgili her şeye yer verilmiş ama sanırım bir molotof kokteyl kalmış yazılmayan

tıpkı düşünmekten düşündürmekten korktukları gibi...



tebrikler.

Ben bu güzel, cesur genç yüreği ayakta alkışlıyorum. Sizler var oldukça umutlarmız her daim mavi. Saygılarımla...