Bitmek Bilmeyen Bir Masal
Kaçamakların buluştuğu bir noktadaydık
Ellerimiz kavuşurdu Umutsuz çığlıkların son nârâlarında Gözyaşlarının yağmur olduğu Bir şehrin sabahına uyanırdık İkimiz Sen ve ben Yalnızca kalplerimiz vardı önce Sonra gözlerimiz Sonra ellerimiz Sonra da bitmek bilmeyen Şu yangın Sarhoştuk sabahın gözalıcı aydınlığında Sevgileri hissederdik Kalplerimizdeki kıpırdanmayı Gözlerimizdeki damlaları Ellerimizin birleşme isyanlarını Sonra o ateşte yeniden yanardık İkimiz Bir sen vardın, bir ben Bir de bizi avutan yağmur Aşkın hüznü Yitik bir sevdanın sonbaharında işlerdi kalplerimize Rüzgar eserdi önce Sonra yapraklar savrulurdu Sonra biz, ikimiz Zamansız bir karakışın sislerinde kaybolurduk Oysa biz, ne ayrılığı düşünürdük Ne de Acıların bitmek bilmeyen sancılarını Sevgiler dünlerde kaldı önce Sonra acıların sessizliği Sonra ikimiz Sen ve ben Sevdanın kumsaldaki Buruk izleri olduk Ve o koskoca ayrılık ağacının gövdesine Adımız kazındı sessizce İşte o zaman Rüzgarlar savurdu önce Sonra yağmurlar yıkadı bizi Sonra biz Bitmek bilmeyen bir masalın Akşamına uyandık |
Ne de
Acıların bitmek bilmeyen sancılarını
Sevgiler dünlerde kaldı önce
Sonra acıların sessizliği
Sonra ikimiz
Sen ve ben
Sevdanın kumsaldaki
Buruk izleri olduk
Ve o koskoca ayrılık ağacının gövdesine
Adımız kazındı sessizce
İşte o zaman
Rüzgarlar savurdu önce
Sonra yağmurlar yıkadı bizi
Sonra biz
Bitmek bilmeyen bir masalın
Akşamına uyandık
HER İMKANSIZ AŞK KENDİ MEZARINI KENDİ KAZDIRIRMIŞ :(
KUTLARIM PAMUĞUM BENİ AĞLATTI BU ŞİİRİN DEMİYCEM BEN SENİN TÜM ŞİİRLERİN DE ISLANIYORUM :(