0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2560
Okunma
Üzgünüm..
Sadece yazarak kendimi teselli edebiliyorum.
Anlamıyorum,
Kendimden ve hayattan ne bekliyorum?
Kırgınım..
Kırıldıkca daha çok kabuğuma çekiliyorum.
Yorgunum,
İnsanlara bir kez daha güvenemiyorum.
Faydasız..
Doktorlar, ilaçlar bile faydasız bana.
Hala kanıyor,
Kalbimde en yakınlarımın açtığı yara.
Kim dürüst ki!
Kim samimi yaşıyor şu yalan dünyada?
Bu da yaşamaksa;
Hayır isyan dolu laflar yakışmaz ağzıma.
Eğildim artık!
Omuzlarım ağrıdı, dik dura, dura.
Ağlamakmı?
Bir kalleş uğruna yaptığım en son hata!
Ama üzgünüm işte;
Taş değilim! Bende insanım ya!
..eser..
