Yokmuşum yok yok yok...İçimden gülmek geldi Hayat bize ödünçmüşmüş Sanki isteyen oldu da Basar gibi iyilik meleğinin ayağına... Al başına çarp Gelmişinin,geçmişinin Bir veripte on almaksa amaç Ben çoktan vazgeçmişim bu sevdadan... İsyan bayrağım yüreğimde Kalemim de olurken rüzgar As beni,yak beni,yok et Bulursan bende senden zerre kadar... Sağ olsun,var olsun maşalar Biliyorum yakmazsin sen elini Lüzumsuz dünyanın lüzumsuz işlerinde Biz ise tutmamız gerekirken dilimizi İşte geldim işte gidiyorum Ne kaldı ki şuracık ta? Zamanın adı konmuş kendisi yok Ha öyle ha böyle ben zaten yokmuşum yok yok yok... (Berlin,14.09.2012) Talat Özgen |
Kalemim de olurken rüzgar
Tüm şiire yayılmış, isyanın sesi. Hem sevgili sorgulanıyor hem de hayat, çok içten bir şekilde. Şiirin tarzını ve duygusunu hem beğendim hem de farklı buldum. Saygılarımla.