0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1452
Okunma
12 Eylüldü.
Allah yoktu ve peygamber izne çıkmıştı.
meydan ise gestapoya kalmıştı.
baskıyı, acıyı ve insanlığın özüne yapılan saldırıları bertaraf etmenin yegane çaresi, yaşamına son vermek olarak düşünüldüğü bir zamandı.
bezden bebek ölümlerin karanlık bir bahardan kalma insanlığın künyesine düşen ıslak yeşil bir mesaj ne kadar düşlem ise, ben kadar kimsesizdim.
notlar düşüyordum yaşamın her zerresine.
tanıklık edecek dip, derin notlar.
kahırdan,kandan, yarından notlar.
hangi deprem bu alınterini okuyacaktı.
hangi akşamın korkutulan ışığı cesaret edip arayacaktı ve haykıracaktı aynalara bitişik bu yansımaları..
hakan çavdarcı
