Çocuktum
Koştum
Oynadım
...Islandım
Bahar yağmurlarında
Üşüdüm
Ağladım

Gün doğdu
Yüzüm güldü
Gök kuşağı sevincimde
Bir dilek tuttum
Koştum
Altından geçtim
Bekledim
Sustum
Ağladım
Bilmedim
Dileklerin
Düş olduğunu

Uzattım ellerimi
Kopardım tepemde duran
Gök kuşağının
Yedi rengini
Bir uçurtma yaptım
Saldım göğün yüzüne
Çocuktum
Sevindim
Koştum
Oynadım

Yorgun düşüp
Uyuya kalmışım
Uçurtmam başucumda
Düş renginde

Uyandım
Kaç zaman sonra
Birde baktım
Büyümüşüm
Kaşla göz arasında
Çocukluğumu aradı
Yorgun ellerim

Çocukluğumun
Bahar yağmurlarında
Islanmak istedim
Uçurtmamı çıkarıp tozlu sandıktan
Salıvermek istedim
Yedi kat göğün üstüne

Sonra baktım
Ne çocukluğum
Ne sandıkta uçurtmam
Ne gök kuşağı
Ne de mavi gökyüzü
Kalmış geriye
Ömrümün
Son baharı
Çalmış kapımı

Üşüdüm
Ağladım
Kimsesiz
Boynumu büküp

Çocukluğum
Sokakta
Düş içinde
Oyun peşinde

Eyüp DOğru
14 Kasım 2009 İzmir