Çocukluğum Üşüyor
Sokaktayım
Yağmur yağıyor Islanmışım sırılsıklam Üşüyorum Başımı kaldırıp göğü kapatan Binalarınıza bakıyorum Gözleriniz düşüyor üstüme Üşüyorum bakışlarınızla Düşlerimi çalıyorsunuz pencerelerinizden Bir taş atıp yüzünüze indirmek istiyorum Bana inat sıcak yuvanızın penceresini Yumruğum kadar bir taş çocuk ellerimde Kaldırıyorum kollarımı Donup kalıyor kollarım Ve sonra kollarım iki yanımda Annem oluyorsunuz Ağlıyorum Babam oluyorsunuz Kardeşlerim oluyor Etrafınızda oynaşan çocuklarınız Korkularınıza inat Sokaklarda çocuk sesleri Duyuyormusunuz Yağmur yağıyor Üşüyorum Eyüp Doğru Şubat 2010 İzmir |
çocuksu yanın
duyarlı zamanın
kaybolmasın
hiç...