SENSİZLİĞİN ARDINDAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın herşeyi kabul eden ben
sensizliği kabul ettiremedim ellerime bundandır boğazıma duran bu acımsı susku bilesin tükenmekte sabır... sensizliğin ardında ben koyu mavi bir yalnız hani kimselerin nefesinin çarpmadığı soyuk duvarlarda patladıkça sevdim kendine soyunan ıssızlığımı senden gelene hep baş tacı dedim devirdim sensizliğimi kucağıma kalkıp gelemedikçe sana sökülmedikçe zincirler koşmayı unutan ayaklarımdan bana düşman vuslatları kazıdım köhne kaderimden damla damla eridi zaman damarlarımda zay*i oldum... garipliğimden yüksünmeden yanıldıklarıma yandım sevdim hesabı yalamayan kalemlerde seni şiir etmeyi sevdim sen, sen oldugunu bilmeden senı sana anlatmayı uzun uzadıya içimdeki bu yangını harladım gitgide bile isteye... kelama çevirebilmek için küllerimi sus pus oturdum kendi kendime gecelerce yayıldı gitgide kimsesizlikler odama karış karış sevda kokladım avuçlarımdan hiç kavusamadım, hiç ayrılamadım da senden ben; bilsen ne yuzlerde aradım senden bişeyleri bir defacık söyleyemedim ki kalbimdekileri bu bağ sıktıkça canımda hürriyetimi o yüzü bulamadım belkide kendimde bu garip halime aldanmadan söylemeden heder oldum susa susa büyüdü bu titremeler sana dokunamayan kopası ellerimde usul usul çekti gece zemheri bir ıslık gibi içine beni kendi içimde sen dim senleydim zay*i oldum GG... ŞİİRİME HAYAT VEREN ABDURRAHİM KAHRAMAN BEY E SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNARIM... ... |