DİYEMEMpenceremden içeri gece sızarken ay dşer usul usul yastığımın kıyılarına sessizce ıslanır boş iskelem ince ince sızılar gözlerim deviririm hayallerimi yağan yağmura pencerem sessizliğime isyandadır buğusunda bir görünür bir kaybolur hayalimle çizdiğim siyahlara asılı gölgen gece göğsünden vurulur parmaklarımın boğumunda bir mumluk devrim aydınlığa gebedir odamda ıslanır karabahtım yanar avuçlarım yüksünmem seni özlemekten bir ayrılık daha kaldıramam halbuki telaşla yakılan bir sigarayla çekiliverirsin ciğerlerimde haberin yok oysa benden sen de yoksun hatırladıkça sözlerini boğarım karanlığı aydınlığında herkesin yalnızlık bildiğine sessizce seni mıhlarım yurdum olur sabaha en yakın yer her seferde bir adım daha uzanırım hiç gelmezsin hiçde gitmezsin katran karası hasretlerimden çaldığım her kapıdan sen çık isterim her ruyada yarada olsan sana uyumak bir ıslıkta olsa duymak sesini yeterde artar bile bu belalı ıssızlığıma diyemem yinede beni sev diye canını umutsuzluğumla kalabalıklaştıramam bu sırtında yağmuru taşıyan bulutlar bilirler nasıl davetkardır sevdam sana ben sana benle ceza veremem iliklerinde kan yerine ben dolaşacak olsam sana kendimle kem bir can veremem beni sev diyemem diyemem... //GG ... |
her ruyada yarada olsan sana uyumak
bir ıslıkta olsa duymak sesini
yeterde artar bile bu belalı ıssızlığıma
Gülşah şairem begenerek okudum sevgilerimle...