Şiirimin öyküsü sayfadaki fotoğraftır.

Şimdi mazide kaldı yalan dolu dünlerim
Bir ömür akıverdi önümden oluk oluk
Say ki yaşamamışım boşa geçmiş günlerim
Yüreğime dokundun ne diyeyim ah çocuk

Bunca yıl sevgi diye kalbime diken batmış
Her gelen vurup geçmiş dünyayı pula satmış
Tertemiz duyguları Tanrım sende yaratmış
Yüreğime dokundun ne diyeyim ah çocuk

Ne köy kalmış ne doğa çıkıp gelmiş şehirli
Sahtekâr gülüşlerle sunulan aş zehirli
Sana bıraktığımız hava, su, toprak kirli
Yüreğime dokundun ne diyeyim ah çocuk

Hiç hesapsız karşıma saflığınca çıkınca
Gözlerin gözlerime bin soruyla bakınca
Dudakların tenimi o busenle yakınca
Yüreğime dokundun ne diyeyim ah çocuk

Ağaran saçlarımdan zamanı söküp almak
Bir tutam mutluluğu bakışlarından çalmak
Nasıl isterdim bilsen dünyanda bir yer bulmak
Yüreğime dokundun ne diyeyim ah çocuk

Görmek için gerçeği istersen çabuk büyü
Ya da hep çocuk kal ki bozulmasın bu büyü
Ruhundaki güzellik yok eder mi kötüyü
Yüreğime dokundun ne diyeyim ah çocuk

Şerife Çınar / 11.03.2012