HER GECE AYNI KÂBUSKaderden kaçılmazmış böyle yazılmış mahsus Aşk çalmışım vitrinden, tek suçummuş açlığım Yarasalar peşimde, her gece aynı kâbus Uyansam hıçkırığım, uyanmasam çığlığım Sırtımı dayamışım öyle güçlüyken duvar Bu taraftan gam vurmuş, öte tarafında nem Kucağımdan sevdamı söküp almış canavar Yer yerinden oynamış, yıkılmış gönül hanem İçimdeki çocuğun yine boynu bükülmüş İki tokat atıp da sus demeye can yetmez Gözümde büyüdükçe koca dünya küçülmüş Ben beni tükettikçe sığdırmaya han yetmez Bozulunca bahçeler gazel kokmuş gül tenim Parmağımı kesmişler düşmemiş altın yüzük Toprağa sarılmaya ant içerken bedenim Adım çoktan yazılmış, başucumda bir kütük Alnımda soğuk terle sabahlar olur amma Koskocaman boşluğun sanki ortası yırtık Yorumsuz rüyaların, her birisi muamma Yaprak döktü çiçekler başka bahar yok artık ŞERİFE ÇINAR (ben çiçek ) |