DAĞILIYOR PAZILIN PARÇALARI
Bir kamaşa ki sormayın gitsin
Oturdum pazılın başına Uymuyor hiçbir parça birbirine Oysa ki bütünden dağılmıştı her parça Ampül zamklanmış adeta pazılın ortasına Çocukları koyuyorum ilk defa Küçücük karanlık yüzleri Taşıyamıyorlar sırtlarındaki ağırlığı Analar babalar nerede Oyuncaklarını arıyor bir çocuk Kalem silgiyi atıyor kenara Anne annemi isterim diye feryat Dağılıyor pazılın her parçası ayrı yere Dün kol kola olan komşular Hani birlikte demeçler verilen Kardeştik, birdik birtek bayraklar ayrı Ve savaş tankları sonra Yığın yığın asker Üstelik kurşun da değil Kocaman savaş çığırtkanı Yapamadığını yaptırmaya çalışıyor Dağılıyor pazılın her bir parçası ayrı yere Atmaya çalışıyorum Patlatmaya çalışıyorum O ampül durdukça Birleştiremeyiz ki Kan kokularını hissediyorum Yüreğim titriyor, içim acıyor Gencecik insan nefeslerinin duruşu Parçalanan bedenler Anaların ağıtları, zılgıtları Karışıyor gri gökyüzüne Suskun insan Suskun medya Soran yok hesabını Herkes makamında mutlu Alışıldı mı ne Yardım edin Duyun sesi Birleştirelim artık şu pazılı Olmuyor Dağılıyor pazılın her parçası ayrı yere Küskün askerler görüyorum sonra Elleri ayakları dilleri bağlanmış halk Aydınlatmayan bir ampül Karanlığa gömülü pazıl Göremiyoruz Duyamıyoruz Hissedemiyoruz Ölüyormuyuz Onu da bilmiyorum Ölüm bile onurlu olmalı Uyanın Uyanalım! Dağılıyor pazılın her parçası ayrı yere |
çok güzeldi şiir tebrik eder yüregine kalemin sag olsun saygılarm sunarım hoşcakalınız.
yön tarafından 9/7/2012 11:55:35 PM zamanında düzenlenmiştir.