AĞLAYAN GÜN SOKAĞIağlayan gün sokağımdayım kapı numaramı bilmem, zili sevmem açan olur mu, geldiğimi kalbinde görüp bir kapı önünde yalnız duruyordum takvimlerimin sayfaları dökülmüş saatimin rakamları isli bir zamanda yelkovanla akrebi olduğu yere çakılmış vakit geçerken, sessizce ağlıyorum ağlayan gün sokağımdayım yine yollarım çamur sırtımda yaşlı kambur yürüyorum bitimsiz bir zamana gün yüzümde ki acıda gülümsüyorum ağlayan gün sokağımdayım parke taşlarımdan fışkırıyor yağmur bastığım her taş üzerime sıçrıyor yürüdüğüm yol sensiz, biliyordun sokağımdaydım, gün ağlıyordu yine seni bekliyordum söylemek için ezilmek ağırıma gitmiyordu tarafından sevdiğime inanmıyordun o koyuyordu 13/11/2007 ANKARA |