2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1501
Okunma
şafak vaktiydi
güne dair masalını çoktan yazmıştı tanrı
o ise hala karanlığı uyutuyordu
beyninde inancı
yüreğinde bin bir sancı
ne dinini ne de dilini tanıdığı bebek
büyürken ellerinde
ve yürürken önünde adım adım
tek tek yıldızların düştüğü saçlarında
ömrünü tarıyordu
gökkuşağı diye eline tutuşturulan çıngırak
ruhunu kemiriyor
onu kandıranlardan
çaldığı maviyle
avunup
ağlıyor
ağlatıyor
ve tüm tanrılara inat
çığlığını boğan güneşi
doldurup beşiğine
susuyordu
5.0
100% (2)
Cevap Yaz