YÜK TRENİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın HİÇ HİKAYEMİZ OLMADI BİZİM.AYNI GÖĞE SALDIGIMIZ UMUTLARIMIZDAN BAŞKA
bir göcük gibi yarım kalan seferler ahımı taşıyan bulutlarda can çekiştiler gidenleri beklerken uzun yolların her sonu ben oldum ben oldum tabutuna dar her ceset her kara göz ben nöbetinde sevdalı şafakların yaralı döndü kartallarım her seferinden boğazımda çöreklendi o sırça sevda en çok benim dağımda eridi garip karlar en geç benim yaralarım iyileşti el dudağında fahişe bir gülücüğü uzatarak ardımsıra gocunmadım kırık kirpiklerimden alıştıkça nasırımı bile sevdim ağzımdaki son sigara vuruldukça kalleş kurşunlarla ıslık saydım tenimi haşlayan cani rüzgarları yaşamayı bile sevdim be an geldi kendi küfünden doğdu sazendeler saldı ellerini uçuşan kuşlarla yaralı bir sarmaşığı dudaklarından vurmak için bir araya geldi namlusu paslı tüfekler ben yine benle kaldım benliğimin kim vurdusunda sessiz bir ölümü öptüm gözlerinden fail bir haberle süslemek vardı ya manşeti yaygara etmek istemedim sessizce gittim kaçak bindiğim yük treninden GG ... |