çoğu zaman hata edip zülfiyare dokunuyoruz ustam...
iyi de yapıyor değiliz ama gönül diliyle konuşmayanlar bir kalıba koyup atıveriyorlar ardiyelerine...
gönüllerini dinleyip camekana çıkardıkları zaman bu seferde ben kaçıyorum ardiyelerine ne yapayım..
gönlü kabristan olanlardan sadece ibret alınır...
benimki de o hesap... bir hayli ibretliğim...bu yüzden isterim ki benim kendimi koyduğum terzaiye kimse kendini koymasın...

sana senin sesinle seslenmek istiyorum mezarlıktan;

DİRİLSİN

Dostluğun ateşi yakarken teni
Soldurmaya gelen bende dirilsin.
Fitneye kapılıp, öfkeyle beni
Öldürmeye gelen bende dirilsin.


İşim olmaz benim zanla, ifritle
Midemi kandırmam murdar bir etle
Safi yüreğimi kinle nefretle
Doldurmaya gelen bende dirilsin.


Başlara taç edip her tür sanıyı
Gaddarca bir ruhla koyup tanıyı
Dostça yaşadığım onca anıyı
Sildirmeye gelen bende dirilsin.


Niyeti bozuklar, hür-imasızca
Yersinler, arsızca ve simasızca
Binbir çeşit hüzne acımasızca
Daldırmaya gelen bende dirilsin.


Ummanlara dönük yürek bordamı
İzleyin an be an, halâ orda mı?
Batmak için çeşit çeşit yordamı
Buldurmaya gelen bende dirilsin.


Kem gözle ölçüp de hoş endazemi
Hasetle izleyip dost yelpazemi
Hem sayrıdır deyip, hem cenazemi
Kaldırmaya gelen bende dirilsin.



28 Ağustos 2012
Trabzon / Şiirlerin Ziyası

bu şiir şiir hayatım boyunca okuduğum en güzel şiirlerden bir tanesi benim için...
bu yüzden de bu şairin normal hayatta ne yaptığını ne işle meşgul olduğu ve kısa bir öz geçmişini merak etmiyor değilim...

bir mesaj atar kendini tanıtırsan daha ziyade memnun olurum valla...

selam ve saygılarımla üstadım..
hayırlı geceler