"Ölüleri hayırla yâd ediniz."
--

Necip Fazıl'ın ilkgençliğini (Çengelköy Günlerini),
Paris yıllarını (Bohem-karanlık)
sonra birdenbire Hidayete erişini...

Ve Cahit Zarifoğlu'nun Üstat'a mesafeli yaklaşımını, eleştirisini...
Okumalı, araştırmalı.

Putlaştırmanın ötesinde, nesnel olmalı bakışımız.
*

Yazmadan edemedim.

Şiir, bağışlasın bizi.

Peygamberimizin uyarısıyla:
"Bir günlük adalet, altmış yıllık ibadetten daha faziletlidir."
*
Din Tüccarları uzak olsun Ülkemden.
Hakiki Müminlerin sayısı ne kadar?

Bunca adaletsizlik, vurgun, talan, yolsuzluk, rant...
Ve her gün hiç sıkılmadan, İslam'dan söz açmak...
İman'ı çok eksik kalabalıklar...

Bunca pervasızlık...
Muhalefetin olmadığı bir demokrasi(!)
Padişahlıktan beter bir erk...

Nereye gidiyoruz?
*

Saygıyla,

Yorumunuzu okurken düşünceler üst üste yığıldı.
Kimileri bugünün yerine dünü ve atiyi yaşar.
Kimileri dünü atiyi yaşarken, dünü şereflendirir ve atiye ait güzel hayaller kurar.
Biz genelde hayale plan diyen bir gençliğiz ama... Hayallerde çirkinliğe ve kötülüğe yer yok. Daimi güzellik...Planlara çirkinliği ve kötülüğü de eklemek mecburiyeti var. Çirkinliğe kötülüğe karşı durmak da bir hayli vakit alır. Kimi hayalinize ayırdığınız vakitten çok. Bu durum da devamlı olarak hayalleri öteler.
Biz tarihsel olarak kendi açımızdan irdelersek belli tarihleri ezberliyor ve ezberlettiriyoruz. M.S. 751, M.S.. 1071, M.S. 1299, M.S.1915 ve M.S. 1923 gibi… H.S.(Hicretten sonra) diyemiyoruz çünkü bizim sözümüz tarihte kalmış. Bu gönül erleri de tarihteki her sözü emir ve ya kanun olan dönemlerimizi yeniden arayışa geçtiler.
Buralar Rum diyarıydı,çok tanrılı idi. Halkın teveccühüyle Rum yönetimi 350-400'lü yıllarda Hristiyanlığı kabul etmek ve resmi din olarak ilan etmek zorunda kaldı.
751'den 1071'e gelene kadar Orta Asya'da o günün sosyal yapısında tarihsel bir değişiklik ile İslam ile tanıştı. Bizim mevzuumuzda 751 ile 1071 tarihleri arasındaki konuyla birebir örtüşüyor.
Rum diyarına birileri geldi, balkanlara kadar uzandı, sonradan Osmanlı coğrafyası diyebileceğimiz yerlerde kök saldı.Biz bu gelenlere bir başlık altında "alperenler" diyoruz. Belki de ikinci sahabe göçü. İlk sahabe hareketiyle Sasaniler ve Roma yerle yeksan oldu, Kuzey Afrika ve Orta Asya aydınlandı.Bilhassa Orta Asya’da iyiye güzele ilme doğru meyletme süreci hızlandı. Pers’lerin, Sasaniler’in yerini şimdi İran aldı ama o da İslamı ikiye böldü. Kerbela hadisesinin meydana gelmesinde de birileri düğmeye basmıştır veya halkı bilinçlendirmekte o devirde yetersiz kalınmıştır. Neyse Batıl kavuldu ve Hakk davet edildi. Mevlam nasip ederse bu oluşum üçüncü sahabe göçü olma yoluna girdi. Sahabe göçüne fiziksel boyutun ötesinde bakarsak; aynı inanç ve davada birleşen insanların hayalleri üzerine bilinçli ve adım adım yürümesidir diyebiliriz.

Alperenler gelmişti Gönül Erleri gidiyor. Alperenleri yetiştirenlerle Gönül Erlerini yetiştirenler aynı yolun yolcuları ve bu yoldaki kilometre taşları. Hepsinin karşısındaki engel aynı engel. Küçük düşünceler ve menfi duygular ve imandan nasipsizler.

İşimiz leblerle ve kardeşlerimizde demir leblebiyi yiyenler ve yemek isteyenler olmadı değil mi?Çünkü Allah’a iman kolay gibi gözükse de bir demir leblebi. O demir leblebiyi yedikten sonra hazmedenlerin tüm hücrelerinde kabına sığmaz bir hareketlenme başlamış tarihte. Demir leblebiyi yumuşatma vazifesi de kilometre taşlarına verilmiş. Fakat özünde yine demir leblebi.

Benim de elime bir demir leblebi vermişler oynasın diye. Adına Risale, adına Prizma, adına Sohbeti Canan diyorlar. İki-üç dişim kırıldı. Tabibe gitsem ya biraz ilaç verecek ya da uyurken dişlerimi sıkmamak için alet edavat. Bu arada tabibe gitmek de iyi mi olur kötü mü olur benim için bilemem. Aslında her insanın demir leblebisi hazır verilmiş kendisine ama dünyevilik işin içine girince dünyevilikten sıyrılmış dimağların selam vermesine, el uzatmasına muhtaç hale geliyoruz. Ben kendi adıma, o uhrevi dimağlara ve el uzatanlara teşekkürü bir borç biliyorum. İşlerini güçlerini bırakmışlar gazete diyorlar, dergi diyorlar, burs diyorlar. Ne işiniz var gazeteyle, dergiyle, bursla desem, bu milletin maneviyatı bunlarda zehirlediler derler mi? Ve yine panzehiri de bunlardır derler mi? Belki derler. Ya hu kıl namazını, tut orucunu, ver zekatını, sadakanı, güçün yetiyorsa da git bir defa hacca. Rabbimin işini ne zorlaştırıyorsun değil mi? Yok ama öyle değil, galiba onların meselesi beş şarttan öte, Rabbimizin övgüsü ve müjde öte müjdeleri ve rızası…
Sadece onlar mı diyesim geliyor beş şarttın yanında daha da öteleri istemek…

Düşünüyorum da biz bu demir leblebiyi kendi ilimizde, yöremizde, memleketimizde yemekten çekiniyoruz. Yemek istemiyoruz. Onlar gidip bu işi gurbette yapıyor. Ne denebilir ki bin defa helal olsun yiğitliklerine.

Kulaktan dolma bir Hoca Efendi vaazında duymuştum galiba. Daha durun diyordu bu millet sizin için ne kitaplar, ne destanlar, ne şiirler yazacak, bu millet sizin değerinizi sonradan anlayacak...Çünkü bu millet vefalıdır. İyiyle kötüyü ayırmayı iyi bilir. Vallah ne yalan diyeyim ben kendi çapımda, kendimce bu Gönül Erlerini anlatmaya başladım kendim bile fark edemeden… Fakat bu işin Sakarya Destanı’nı yazacak Necip Fazıllara ihtiyacı var. Benim yeteneğim o destanı yazacak kapasitede değil ama yine de uğraşa devam. Ya nasip yüz şiirimsiden sonra adam akıllı bir şiir yazarsın belki Dünyevî diyorum. Bu şiirde güne düşecek bir şiir değildi ama oldu. Olmasına vesile olanlara da teşekkür ederim. Çünkü bu Gönüllüler hareketinin uğraşı bir hayli büyük. Bir şekilde çat pat da olsa duyurmalıyız elimizin ulaştığı her yere.

Dostum, dün gittim İstanbul Fuar Merkezine geliş-gidiş yaklaşık 1000 km yoldu ve yaklaşık 300 TL’ye mal oldu 4 kişiye. Gitme niyetim pek yoktu. Nasip oldu diyelim. Evde yatıp televizyon karşısında zamping diyorlar ya ondan yapmak varken İstanbul’un trafiğini çekmeyi kim ister. Zaten İstanbul’un acemisiyiz. Yanlış bir yola girsen kim bilir nereden çıkacaksın. Allah’tan yanlış yola girmedik . Sabah namazanından sonra çıktık yatsı ezanı okumadan geri geldik. Sarıldık mı dersen bir gönül erine..hayır! Oraya girince hemen gözlerin ülke standtlarına gidiyor. Şu ülkenin stanttına, bu ülkenin stanttına derken gerçek gönül erlerini düşünmek dönüş yolunda insanın aklına geliyor. Ya da onlar için ben de bir şeyler yapmalıyım derken.

Acep onlarda seni, beni, onu bekliyorlar mı dersen, mutlaka bekliyor olmalılar. O çocukları ne hayallerle, ne uğraşlarla Türkiye kadar getirdiler. Onlara ülkemiz hakkında, milletimiz halkımız hakkında nice güzel şeyler anlattılar. Düşünsene bir milletimizin onları hüsrana uğrattığını. İlgi yok, alaka yok… Hoş geldiniz demek yok… Allah sizden razı olsun demek yok…

O ülkelere gidenler işlerini en güzel şekilde yapıyorlar. Fakat geride kalanlar, gidemeyenler işlerini de en az onlar kadar iyi yapabiliyorlar mı? O dünyanın barış elçisi o dünyanın sevgi hazinesi çocuklar nerede kalıyor, kim misafir ediyor, kim yediriyor, kim içiriyor, kim gezdiriyor. Kim bu çocuklara ülkemizden güzel bir hatıra kalsın diye uğraşıyor. Bir değil, beş değil binlerce çocuk. Tanıtım afişlerinde 1500 diyor. Bir gün değil, beş gün değil belki bir ay burada kalacaklar.
Stantları gezip öğle namazı için mescide geçtik. Abdest almaya giderken o çocuklardan biri de içeri girdi göz göze geldik bana başıyla selam verdi. Stantta gidip hoş geldiniz bir fotoğraf çektirelim demiştim. Öyle öyle bir hayli ülkenin stantını gezmiştik. Benim için belki bütün o gönül erlerinin çilelerinin bütün uğraşlarının meyvesi o tek çocuktu. Belki de o çocuk gibi onlarca,yüzlerce çocuk var ama benim için oydu.
Bir başkası için bu başka da olabilir. Turizm için olabilir, Diplomasi için olabilir, kültür için olabilir, Türkçe için olabilir, Spor için olabilir, İş için olabilir, Edebiyat için olabilir, Barış için olabilir, Hafta tatilini değerlendirmek için olabilir, En büyük düşüncelerden en küçük güzel düşüncelere kadar olabilir. Olabilir de olabilir.

Yaptıkları iş çok büyük. Herhangi bir devletin kaldıramayacağı kadar belki de. Allah’tan Türkiye bu yükü kaldırıyor veya kaldırmaya çalışıyor.

Dostum lafı uzatıp değersizleştirdiğim için özür dilerim ve senin namında diğer dostlara ve şiir severlere gün şiiri için vakit ayırıp yorum yazan, tebrik eden, okuyan veya okunmasına vesile olan herkese teşekkür ederim.
Selam ve dua ile…