Zamanın en hüzünlü vakti aylardan Ekim
Sonbahar bütün suskunluğuyla kapımızda
Simsiyah bir hava var yürüyorum ve tekim
Saydamlı aynalardan bir set var aramızda

Ruhlarımız beraber fakat cesetler ayrı
Sen bir köşeye sinmiş sessizce ağlıyorsun
İkimizin de korkusu yok Allah’tan gayrı
Alnına düşecek o yazıyı bekliyorsun

Hastane köşesinde üç beş gariban çocuk
Kalpteki sancım beni çekiyor oralara
Gözlerin gözlerimi okşuyor boncuk boncuk
Seni anlatmaktayım sahipsiz sofalara

Böyle bir gündü işte gözlerindeydi hayat
Gözlerin bir çekimlik nefes ve bir damla su
Sensiz ölüm güzel istersen eceli dayat
Ruhum gözyaşlarında saklı sessiz bir buğu

Yürüdüğüm sokaklarda hayalin var sanki
Bana sıcak bir tebessüm atıyor gözlerin
Seni sayıklamadığım hiçbir an var mı ki?
Şifasız yaralarıma dermandır sözlerin.

Hamza KAPLAN