hercai aşkZaman söyler sözünü gülerek ağlatarak bir vakitsiz hüzünle ta geçmişe akarak uzletinden mustarip bir toprak gibi çorak yalnızlık girdabında sükutunla çağlarsın kırık üç beş hatıra elinde son tesellin yasıyla bir kederli bir anar gülümsersin ne zaman yâri ansan yâri sorsa gözlerin bir volkan gibi patlar içinden çıkmaz sesin solsun gün, dönsün gece, hasretin depreşse de ne gelirken ses versin vermesin giderken de kar yağmış şakakların hazan mevsimlerinde hercümerç yüreğinle demir alıp, savursun ne çıksın bir patika ne yolun yâre varsın varsın ağyar bilip de sana bigâne kalsın menzilinde o varsa başı dik yamaçların yürürsün başın dimdik düşse de omuzların hercaî bir aşıkın ülfeti sanma sakın munis, serkeş hallerin , yadigârıdır aşkın bir kehribar türküsü duyarsın fecre yakın aşiyan yollarında depreşir hüzünlerin çelik kanatlarında şimdi heyhat zamanın acısı yüreğinde solmuş tüm baharların guruba kuşbakışı güz mevsimine yakın yad ederken maziyi yanar yanar kanarsın afakında bir hüzün belirir de vakitsiz yalnızlar rıhtımında duaların aminsiz yağarsın katre katre savrulursun çaresiz mest-i harap… pejmürde, bir yanar bir donarsın gölgede kalırmış ay, güneş tutulduğunda bir engerek yılanı dolaşır şakağında bitti bitecek ömrün muson yağmurlarında bir elveda diyecek son nefesinde anın Şiirime yorumuyla yürek olan Şule ŞAHİN ( lâll) Hanımefendiye teşekkür ederim... |
Bak bu şiir
Usta,
Ehlileşiyor gibiyim dizelerinde.....hadi biraz daha vur yüreğime.
Öptüm ellerini koca çınar.