AKDENİZLİMSen şimdi, Akdeniz’e bakan evinde oturmuş Pırıl pırıl Güneşin doğmasını seyretmektesindir. Ya ben, Ankara’nın karlı, çamurlu yollarında Vazgeçtim o mavi güzelliği seyretmeyi Hasretim sıcak bir güne. Sen şimdi Oturmuşsundur balkona Almışsındır eline nakşını Belki yudumluyorsundur sıcak çayını. Ye ben Elimde kırık bir kalem Yine öyle bir kalple Yorgun gözlerimle Bence anlamsız bir şeyler okumakta Ve bir şeyler karalamaktayım. Sen şimdi Ne kadar mutlusundur Özlemin yoktur Oturup saatlerce düşündüğün biri yoktur. Ya ben Uçup gitmiş mutluluklar benden. Gün mevsim, mevsim asır olmuş. Hele sensizliğin acısı Kapanmaz bir yara olmuş. Muhammet ARDIÇ ANKARA- 1989 |
Uçup gitmiş mutluluklar benden.
Gün mevsim, mevsim asır olmuş.
Hele sensizliğin acısı
Kapanmaz bir yara olmuş.
final noktayı koymuş adeta tebrikler....
akıcı ve sade bir anlatımdı yüreğinize sağlık.....