14
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1713
Okunma
Sen şimdi,
Akdeniz’e bakan evinde oturmuş
Pırıl pırıl
Güneşin doğmasını seyretmektesindir.
Ya ben,
Ankara’nın karlı, çamurlu yollarında
Vazgeçtim o mavi güzelliği seyretmeyi
Hasretim sıcak bir güne.
Sen şimdi
Oturmuşsundur balkona
Almışsındır eline nakşını
Belki yudumluyorsundur sıcak çayını.
Ye ben
Elimde kırık bir kalem
Yine öyle bir kalple
Yorgun gözlerimle
Bence anlamsız bir şeyler okumakta
Ve bir şeyler karalamaktayım.
Sen şimdi
Ne kadar mutlusundur
Özlemin yoktur
Oturup saatlerce düşündüğün biri yoktur.
Ya ben
Uçup gitmiş mutluluklar benden.
Gün mevsim, mevsim asır olmuş.
Hele sensizliğin acısı
Kapanmaz bir yara olmuş.
Muhammet ARDIÇ
ANKARA- 1989
Cevap Yaz