* SON GÜL...
Bu yaz da geldi geçti, tadına varamadan
Barış güvercinini göklere salamadık... Otuz yılı tükettik, yarayı saramadan Hayat bin kıssa sundu, bir hisse alamadık... Her şehit haberinde gözden yaş sile sile Dindirdik öfkemizi hamasî nutuk ile. Laftan öteye geçip varamadık menzile Özlem serâba döndü, huzuru bulamadık... Daha henüz tümsekken biz engele dağ dedik Diken sardı her yanı; göremedik, bağ dedik Fırtınasız günlerde derin dedik, sığ dedik, Barış denen denize bir türlü dalamadık... Öfke kılıç kuşanmış; bora olmuş, esiyor Dillerin kemiği yok, herkes ahkâm kesiyor Kimi elinde urgan, suçlu bulup asıyor Gönüller kin yuvası, sevgiyle dolamadık... Hüzün kalpten yol bulup, aksa da gözümüzden Vatanı böldürmeyiz; Dönmeyiz sözümüzden Asıl yara derinde; sıyrıldık özümüzden Bölünmeyi başardık! tek vücut olamadık... Arkadaş! unutma ki, ecdadın bir çınardı Çağ açıp çağ kapayan tarihlerde o vardı Bu VATAN açan SON GÜL, bize bir yadigârdı Heyhât! bu gonca gülü hakkıyla sulamadık... Mecit AKTÜRK Berlin 28.08.2012 |
Felaket tellallığı değil bu acı ama gerçek.
kutluyorum değerli kalem,şiirini çok güzeldi.
Saygı ve sevgilerimle.