Merhaba..

Sevginin korkusu güzlerdir...bir de gitmeler...Her aşk bira sonbahardır, bir miktar göz yaşı...

Seven yürek için her anı acıtır...resetlemek yüreği çare olabilse...

Bilinç altımız hep ağlar yaşanan onca duygulara...

Gitmek acılardan, sevmelerden kaçmadır, unutmak değil...

Yeşil yapraklar sadece yaşananlardan bir tutam hatıradır, kokusu ağlatan...

Dudaklardaki acı kızıllık kalbin kanayan izleridir...

Sağır ve dilsiz şahitler arkandan ağlar konuşamasa da...

Hiçbir ağaca adres bırakmamak,hiçbir köşeye de iz...Çare değil ki...

Yürekteki sevginin çipi, nereye gidersen arkandakilere harabe bedenin varlığını bipleyecektir...Ve kanlı hançerin izi, ağlayan gökle birlikte yalnızlığını saracak...

Uzak diyarların ölüsü olsan da kalbinde hala sevginin iniltileri...Sevenler asla ölmez...

O yüzden:

ağustos’un uğursuz çığlığı kulaklarımda
ben sussam da sazsız sözsüz türküler ağlayacak
biliyorum yine de dilimde...

dizeleri benliğini kanıtlamakta....

Tüm kadınlar ölebilseydi yer yüzünde aşk kalmazdı...

Oysa hala sevenler ve acı çekenler var...

Vuslat mı...O sadece umudun kanat çırptığı Kaf dağının ardında bir yerlerde, bir Anka Kuşu...

Var mı bilinemez...fakat henüz yakalayan olmadı...


Tebrikler değerli kalem...

Acıtan tattaydı...


Saygılarımla...