Heybemde akide gülüşleriŞiirin hikayesini görmek için tıklayın “Biliyorum seninde için acıdı
Kuyruğuna teneke bağlanıp Suratına güldüğünde çocuklar Oysaki benim içim hep buruk Bir akide gülüşünde Yalnızlığım…” Çepeçevre bir hayatın Dizgin yolcularıyız Ayaklarımızda Papatyadan Nalınlar… Hani! Ötekileştirilmiş bir ruhun Durgun bayatlamaları gibi Yol bekler gözlerimiz/ki Gelecek kardan gülüşlere Masum çığlıklarda kaybolur Yüz aralıklarımız… Ve bu birikinti; Meşin bir yuvarlağa endeksli Çılgın olmasa/da istekler Bir yanı ağır basar çocukluğun Düş tarlalarında… Gökyüzü gülüşlü tanrılar Hiç takıldı/mı yüreğinize Bir çocuğun dilsiz kamburları Ve alına götürülen sıcak bir el Yumuşaklığında yelkenler fora Yastık aralarına gizlenmiş Yeni bir elbisenin sıcaklığı Minicik bedenlerde ütülenir Aynasız gülüşler… Ve… Heybede kırkikindi zamanları Böylemiydi bayram sabahları Turşu suratların gizinde Zoraki aralanan avuçlar Dilsiz… Son boyalı sözlerin Endamında zaman Gülmeyecek biliyorum Heybemde eriyen akideler |
Bayramlar bir sevin getiri insanların yüreğine
ama yıllardır benim payıma hep hüzün düşer ne hikmetse
bayrammış seyranmış hiç umruma gelemez
belki çocukça bir duygu ama ben babamı kaybettiğim yıldan bu yana ( 28 yıl dile kolay)
hiç çocuk olmadım hiç bir bayramdan zevk almadım
çünkü bayramlarda öpeceğim onun eli gibi bir el asla olmadı
bu yüzdendir ki ne bayram şiiri yazarım nede yüreğim sızlamasın diye bayram şiiri okurum
şu anda bu şiiri okudum ama siz gelinde bana sorun.
en güzeli tebriklerimi bırakıp kaçayım dost sayfasından.
Bayramınız mübarek olsun Ali bey selamlar.