Mutsuz AdamDüşler sahnesinin son perdesinde, Oynuyor, Mutsuz Adam ... Ufukları kararmışken, Mutsuzluk hissinin... Umutsuz bir yalnızlığa, Hapsedilirken kader... Unutturmuşlar kalbe, Sevgi denizini... Ruh öyle yeis bir mecal de ki; Hangi sevinç deryasına batırsan, Solmaz, siyahtan elbisesi... Ve her yana çöker; Her anın rengini çalan, Matemin karanlığı... Hani hiç bitmez, Diye düşünülür Hayatın ilerisi... Lakin; içimdeki ışığa Bastırdılar dumanlı şişeyi... Gidiyorum sevgili; Dön demeyen birine... Dayanamıyorum artık, Kalbimin vakitti şaşırmış, Aşk tutulmasına... |