“Birgün” diyordum hep “birgün”
Kendimi bildiğimden beri,
Hep bir şeyleri bekledim ve
Hep “birgün” dedim…..
Küçüktüm ve büyüyecektim
Birgün kocaman bir genç olacaktım,
Sonra bir mesleğim olacak, istediğimi alacaktım,
Bir sevgilim olacak ve bir mutlu yuva kuracaktım
“Birgün” işte “birgün”…..

İşte o “Birgün” ler tek tek geldi…
Ve her gelen beklenti,
Tek tek de götürdü sanki benden..
Önce çocuksu gülüşlerim, umursamayışlarım,
Sonra sıra ile bütün alışkanlıklarım…
Yıllarca dirhem dirhem biriktirdiğim ne varsa,
Binip güz yapraklarına düştüler benden, yüreğimden….
Lanet okuduğumda oldu,
Mevsimine, rüzgarına, çiçeğine, böceğine, insanına
Kısacası tüm hayatıma….
Yutkunup, baktığımda oldu yüreğimin avucundan kayıp
Gidenlerin ardından….


Artık yeni “birgün”lerimi biriktirmiyorum..
Hepsini bugüne harcıyorum…
İleriye hayal yatırımı yapmadan bugüne bırakıyorum..
Öyle kayıplar verdim ki “birgün”lerde
Artık yarınlı cümlelere emanet etmiyorum sevdiklerimi…

Bugün eskinin “birgün”ündeyim…
Ne dostlarım,
Ne arkadaşlarım,
Ne beklentilerim,
Ne hayallerim,
Ne mutluluklarım yok artık..
Onlar koşarken geriye doğru,
ELİMDE BİR HAYATIM,
VE O HAYATIN İÇİNDE YALNIZ BEN KALDIM..…
O yüzden dudaklarımı ısırarak, ve sadece garip hüzünle bakarım
Geçen giden hayatın ardından……